اول به مدینه مصطفی را صلوات

دوم به نجف شیر خدا را صلوات

در کرببلا به شمر ملعون لعنت

در طوس رضا غریب لغربا را صلوات

*************

بر روی رضا ، شمس امامت صلوات

بر شافع ما روز قیامت صلوات

میلاد امام مهربان است امروز

بفرست بر این روح کرامت صلوات

*************

برضامن غربت غریبان صلوات

بر پادشه ملک خراسان صلوات

یارب به رضای تو رضا بود رضا

خشنودی جمله اهل ایمان صلوات

*************

برضامن غربت غريبان صلوات

بر پادشه ملك خراسان صلوات

يارب به رضاي تو رضا بود رضا

خشنودي جمله اهل ايمان صلوات

روزي كه خاك صحن رضا آفريده شد

مهر سجود اهل سما آفريده شد

خورشيد از درون ضريحش طلوع كرد

تا گنبدش رسيد و طلا آفريده شد

ادامه شعر

.................................................................................................................

گنبدت از هر کجای شهر سوسو می کند

دست هر آشفته ای را پیش تو رو می کند

در لباس خادمان مهربانت، آفتاب

                                                    صبح ها، صحن حرم را آب و جارو می کند

ادامه شعر

 .................................................................................................................

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید

شب را در این بهشت الهی سحر کنید

با زائرین این حرم الله سر کنید

                                                                       مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید

ادامه شعر

 .................................................................................................................

بهشت خاك

... و من آن نيشابور خشكم كه براي زندگي به دست‌هاي سبز دعا دل بسته‌ام. شايد كه دست‌هايش، پيچك عاشقي شود و از پنجره‌هاي دعا بالا رود و دست در دست آسمان، باران احساس را به دامن اين برهوت تكيده بپاشد.

ادامه متن دلنوشته امام رضا

 .................................................................................................................

هلهله فرشته ها

از مدينه تا مرو صداي هلهله فرشته ها زمين را به بازي گرفته بود آسمان ايستاده بود و خدا آفرينش خويش را تماشا مي كرد. به گهواره اش كهكشانها را تكان بده كه زمين را ياراي ايستادن نيست.

ادامه متن دلنوشته امام رضا

................................................................................................................. 

از كوچه هاي ذي قعده عطر حضورت مي وزد.

كوچه به كوچه مي گذرم، ناگهان پيچك هاي اميد از پنجره هايي سبز به دور دستانم مي پيچد. بهجتي سبز وجودم را فرا مي گيرد پنجره مرا به خود فرا مي خواند. از يازدهمين منزل فرود مي آيم. به پنجره خيره مي شوم و دريچه هايي كه در سپيدي پروانه هاي شادي قاب شده است.

ادامه متن دلنوشته امام رضا

 .................................................................................................................

مختصری از زندگی نامه امام رضا

ابوالحسن علی بن موسی ملقب به رضا ودهمین معصوم از چهارده معصوم هستند کنیه ایشان ابوالحسن ثانی است چرا که کنیه امام موسی کاظم نیز ابوالحسن است

ادامه متن زندگی نامه امام رضا

 زندگی نامه امام رضا

ابوالحسن علی بن موسی ملقب به رضا ودهمین معصوم از چهارده معصوم هستند کنیه ایشان ابوالحسن ثانی است چرا که کنیه امام موسی کاظم نیز ابوالحسن است. از جمله القاب ایشان رضا, صابر,رضی, فاضل وصدیق, عام آل محمد,غریب الغربا,شمس الشموس ومعین الضعفا می باشد ایشان در سال ۱۴۸ه .ق در شهر مدینه به دنیا آمدند پدر ایشان امام موسی بن جعفر امام هفتم شیعیان ونام مادر ایشان بانویی به نام نجمه که القابی چون(تکتم, سکن,صقره ,اروی,شقرا,ام البنین وطاهره) نیز داشته بودند که از اهالی نویه است که پس از ورود به خانه امام موسی کاظم وی را نجمه نامیدند ولادت ایشان روز ۱۱ذی القعده به روایات متعددی صورت گرفته ودر همان سالی است که پدر بزرگ ایشان یعنی امام جعفر صادق به شهادت رسیدند یکی از القاب مشهور ایشان رضا است وبه این دلیل شهرت زیادی دارد که خداوند ,دوستان وحتی دشمنان ایشان از او راضی وخشنود بودند.

دوران کودکی وجوانی این امام بزرگوار در مدینه گذشت . اخلاق نیکو, دانش فراوان ,ایمان وعبادت بسیار وپاسخ گویی به سوئالات علمی ومذهبی بسیار سخت از جمله خصوصیات بارز ایشان بود. ایشان بسیار خوش سخن وخوش اخلاق بودند ودر گفته های خود نکات پند آموز و دقیق را بیان می کردند آن حضرت در سن ۳۵سالگی به امامت رسیدند مدت امامت این امام بزرگوار ۲۰سال بود که سه سال به عنوان ولیعهد مامون عباسی بودند.

دوران حیات امام رضا اوج گرایش مردم به دینداری و اهل بیت بود. در این دوران شخصی به نام مامون که از همه حاکمان حکومت عباسی زیرک تر و دانا تر به فقه وکلام بود روزی ادعای تشیع کرد اما کم کم نقاب از چهره برداشت و پس از رسیدن به قدرت برای پایداری حکومتش تصمیم گرفت با امام رضاظویارانش به گونه ای دیگر برخورد نماید پس برای امام نامه نوشت وحضرت را به ولی عهدی خود منصوب کرد.

امام ابتدا نپزیرفت اما پیگیری و پافشاری  مامون باعث شد که امام ناگزیر به خراسان برود اما قبل از هجرت چندین بار نزد قبر حضرت رسول(ص)حاضر شدند وبه گونه ای زیارت کردند که همه فهمیدند این سفر مورد رضایت ایشان نیست وبه همه اقوام خود فرمودند بر من گریه کنید چون که دیگر به مدینه باز نخواهم گشت. امام رضا در این سفر کوشید تا مردم را با اسلام, قرآن, شیعه واخلاق و آرمانهای اسلامی آشنا کند شرکت در جلسات بحث وگفتگو با دانشمندانی که از گوشه و کنار دنیا می آمدند از جمله فعالیتهای امام در آن زمان بود که این کار کم کم خشم مامون را برانگیخت تا ابنکه بالاخره این امام بزرگوار  را در سن ۵۵سالگی در شهری بنام طوس واقع در خراسان ایران که امروزه به نام مشهد الرضا شهرت دارد و در آخر صفر سال ۲۰۳ه.ق مسموم کردند وبه شهادت رساندند.

از جمله همسران ایشان سبیکه یا خیزران مادر امام محمد تقی که پس از شهادت پدر در سن هفت سالگی به امامت رسیدند . علمای شیعه ایشان را تنها فرزند امام نامیده اند ولی برخی منابع فرزندان دیگری همچون ابو محمد حسن, جعفر, ابراهیم, حسن , عایشه وفاطمه نیز برشمردند. از جمله یاران با وفای ایشان نیز به خزاعی , بجلی , اشعری قومی , اهوازی ,دیلمی ونهاوندی و بسیاری دیگر می توان اشاره کرد.

روزي كه خاك صحن رضا آفريده شد

مهر سجود اهل سما آفريده شد

خورشيد از درون ضريحش طلوع كرد

تا گنبدش رسيد و طلا آفريده شد

آواي آسماني نقاره خانه اش

پيچيد در فضا و صدا آفريده شد

از حلقه هاي پنجره فولاد محشرش

عيسي كه جان گرفت و شفا آفريده شد

موسي ز دست خادم و دربان صحن او

وقتي مدد گرفت عصا آفريده شد

از سايبان گوشه صحن مطهرش

راهي به سوي كرب و بلا آفريده شد

شاعر:محمد علي كاروان

گنبدت از هر کجای شهر سوسو می کند

دست هر آشفته ای را پیش تو رو می کند

در لباس خادمان مهربانت، آفتاب

صبح ها، صحن حرم را آب و جارو می کند

ماه هر شب کنج بست "شیخ حر عاملی"

یاد معصومیت آن بچه آهو می کند

یاد معصومیت آن بچه آهو ...یاد تو

کوچه های شهر را لبریز "یا هو " می کند

باد، هم مثل نگهبان درت... بدو ورود

غصه را از شانه های خسته، پارو می کند

عطر نابی می وزد از کوچه باغ مرقدت

هر که می آید حرم ... این عطر را بو می کند

...خادمی می گفت که... آقا به وقت بدرقه

دست زائر را پر از گل های شب بو می کند

شعر مریم سقلاطونی

ای عرشیان به شهر خراسان سفر کنید

شب را در این بهشت الهی سحر کنید

با زائرین این حرم الله سر کنید

مدح رضا چو آیة قرآن ز بر کنید

عید بزرگ شیعة آل پیمبر است

میلاد هشتمین حجج الله اکبر است

ای دل بگیر جان و به جانان نظاره کن

بر چهرة حقیقت ایمان نظاره کن

یک لحظه بر تمامی قرآن نظاره کن

در دست نجمه نجم فروزان نظاره کن

میلاد پارة تن زهرا و احمد است

شمس الشموس عالم آل محمد است

این مظهر جمال خداوند اکبر است

آیینة تمام نمای پیمبر است

خورشید نجمه یا مه افلاک پرور است

قرآن روی سینة موسی ابن جعفر است

بر خلق آسمان و زمین مقتداست این

جان رو نما دهید که روی خداست این

روشن هزار سینة سینا به نور او

چشم هزار موسی عمران به طور او

صف بسته اند خیل رسل در حضور او

دل بحر بی کرانه ای از شوق و شور او

ریزد برات عفو خدا از نظاره اش

دوزخ بهشت می شود از یک اشاره اش

هر قامتی که سرو لب جو نمی شود

هر صورتی که وجه هوالهو نمی شود

هر پادشه که ضامن آهو نمی شود

هر کس که نام اوست رضا، او نمی شود

در طوس پارة تن احمد بود یکی

آری رئوف آل محمد بود یکی

ای خلق خاک پای تو یا ثامن الحجج

جان جهان فدای تو یا ثامن الحجج

قرآن پر از ثنای تو یا ثامن الحجج

ایمان بود ولای تو یا ثامن الحجج

دین را به جز ولای تو اصل و اصول نیست

تهلیل بی ولای تو هرگز قبول نیست

گردون هماره دور زند در طریق تو

خورشید خشت گوشة صحن عتیق تو

با آن همه کرامت و لطف دقیق تو

خود را شمرده اند گدایان رفیق تو

دستی که دست لطف خدا می شود تویی

شاهی که خود رفیق گدا می شود تویی

یکسان بود به وقت عطای تو خاص و عام

فرقی نمی کند به درت شاه یا غلام

سلطان ندیده ام ز گدا گیرد احترام

پیش از سلام زائر خود را کند سلام

پیوسته دست بر سر زوار می کشی

تو کیستی که ناز گنه کار می کشی

پاییز بوستان دل ما بهار توست

در شهر طوسی و همه عالم دیار توست

گل بوسة امام زمان بر مزار توست

شیعه به هر کجا که رود در کنار توست

چشم و چراغ و محفلم اینجاست یا رضا

هر جا سفر کنم دلم اینجاست یا رضا

شرمنده ام از این که بپرسند کیستم

از ذره کمترم نتوان گفت چیستم

در پرتو کرامت خورشید زیستم

روزی که نیستم به کنار تو نیستم

با یک دم تو صبحدم عید می شوم

در آفتاب صحن تو، توحید می شوم

گل از نسیم صبح بهشت تو بو گرفت

خورشید پیش روی تو از شرم رو گرفت

ماه از فروغ خشت طلایت وضو گرفت

بی آبرو ز خاک درت آبرو گرفت

من دور گندم کرم تو کبوترم

ردّم نکن که از همه بی آبروترم

ای نقش دیده و دل ما جای پای تو

روح الامین کبوتر صحن و سرای تو

مضمون بده که از تو بگویم برای تو

"میثم" کجا و گفتن مدح و ثنای تو

راهم بده که ذاکر ناقابل توام

انگار اینکه خاک ره دعبل توام

شعراز غلامرضا سازگار

بهشت خاك

... و من آن نيشابور خشكم كه براي زندگي به دست‌هاي سبز دعا دل بسته‌ام. شايد كه دست‌هايش، پيچك عاشقي شود و از پنجره‌هاي دعا بالا رود و دست در دست آسمان، باران احساس را به دامن اين برهوت تكيده بپاشد.

فرشته‌هاي سلام، از دهانم جان مي‌گيرند و به سمت دست‌هايت جاري مي‌شوند. شكوفه‌هاي تهيت، به ذكر نام بلندت، گل مي‌كنند در دهانم.

... و من ايستاده‌ام.

ايستاده‌ام در بلنداي خواستن‌ها و رسيدن‌ها، آنگاه كه چشم‌هايت، چتر مهرباني هر آهوي رميده است. از زلال جاري شمس، كاسه كاسه نور مي‌نوشم و فاصله‌هاي نرسيدن را به پاي دل، در طرفه العيني زير پا مي‌گذارم.

در دهانم ياخته‌هاي بهشتي، به او مي‌خوانندم. بايد كه پنجره‌اي به حضور بگشايم!

... و «يثرب» تو را خنديد تا آمدنت را مناره‌ها به مناجات بنشينند و كوه‌ها و كرانه‌ها، قامت كشند.

ميادين و مضامين، در خودشان نگنجند و سكوتي دل‌انگيز، آمدنت را فرياد زند. با شب بگوييد كه بام سرزمين ما را دامن بتكاند كه شمس دل‌ها طلوع كرده است.

هلا سيل خروشان ملائكه! نازل شويد بر بهشت خاك و بال‌هايتان را به نسيم گلدسته‌ها متبرك سازيد كه بر رواق مناره‌ها طواف‌تان اجابت شود و هبوط‌تان به زمين، عروجي به عرش مقربين باشد.

مدينه در گرماگرم خويش قدم مي‌زند و از عطر گام‌هايش، بغل بغل گل مينا و سبد سبد  گل مريم مي‌رويد. مدينه در خودش قدم مي‌زند و اين پروانه‌ها عاشق هستند كه از جاي پاهايش برمي‌خيزند.

مدينه مي‌خندد و توس غرق در نور است.

مدينه مي‌رقصد و شانه‌هاي خاك گرفته توس، عطر ترنم باران مي‌گيرد.

... و همچنان، من آن نيشابور خشكم كه براي زندگي به دست‌هاي سبز رضا دل بسته‌ام، شايد كه دست هايش...

هلهله فرشته ها

از مدينه تا مرو صداي هلهله فرشته ها زمين را به بازي گرفته بود آسمان ايستاده بود و خدا آفرينش خويش را تماشا مي كرد. به گهواره اش كهكشانها را تكان بده كه زمين را ياراي ايستادن نيست.

كيست اينكه نامش را علي مي گويند و كنيه اش را ابوالحسن؟ كودكي كه مدينه را منور مي كند و توس را به بركت گامهايش پايتخت شيعيان جهان .

اي معصوم تر از نگاه باران! آسمان مدينه را به شهر ما هديه كرده‌اي و عشق را براي ما به ارمغان آورده‌اي مي ستايم قدمگاهت را كه …

هفت طاق آسمان را به ضرب مي كشانم و ماه را براي دف زدن پايين مي كشم. اينها هنوز ابتداي جنون من است كه عاشقانه كلمات را به بند مي كشم و رگهاي منجمد خيال را در كوچه هاي نيشابور به قلمدانهاي مرصع سوگند مي دهم.

بي بهانه نوشتن سخت است و بهانه اي كه تو باشي را نوشتن سخت تر .

چگونه بخوانم اسم اعظم تو را كه نه خورشيد براي بودن اندازه مي شود و نه ماه براي زيباييت تمثيل .

چگونه طواف كنم آسمانت را كه بهشت را در زمين آورده است و ماهتاب ،‌گوشه كلاهي است كه سر زائرانت را به سجده مي‌رساند. نه در هيئت انسان كه آهو شده‌ام. با دستهاي ملتمس كه صيادي بيايد و مرا به شما برساند.

اي سر سلسله همه كوههاي بلند ، آيا زمين جز به نام تو خواهيد چرخيد كه عشق را در رگهاي انگور مي كشاني و زندگي را به خوشه هاي طلايي چيزي كه نمي دانم مي آويزي.

آه اي ابراهيم بزرگ ، خليل بازوانت را به چشمهاي بت زده ام بچرخان تا ناز نگاه تو طلسم خدايان كهنه را بشكند و آسمان هنوز كلمه اي است كه نگاهم را به بالا مي كشد و خداي اگر نبود ، كدام عشق را بهانه زندگي مي كرديم و آه از تنهايي كساني كه تو را نمي شناسند...

از كوچه هاي ذي قعده عطر حضورت مي وزد.

كوچه به كوچه مي گذرم، ناگهان پيچك هاي اميد از پنجره هايي سبز به دور دستانم مي پيچد. بهجتي سبز وجودم را فرا مي گيرد پنجره مرا به خود فرا مي خواند. از يازدهمين منزل فرود مي آيم. به پنجره خيره مي شوم و دريچه هايي كه در سپيدي پروانه هاي شادي قاب شده است.

طنين ترانه ميلاد به گوش مي رسد اين ترنم شادي فرشتگان است يا ... نمي دانم!

مي دانم، آمده اي شهر را پر از بشارت پرنده و پروانه و بهار كني.

آمده اي تا پيچك سبز حقيقت را به گرد ساقه هاي دل حق پرستان بپيچاني دست ها را بگيري تا قد بكشند تا عروج.

آمدي تا خاك را عطر و بوي بهشت بخشي؛ بذر عشق بكاري و از چشمه تسنيم و كوثر سيرابش كني. مي شناسيمت اي هشتمين چراغ

آمدي تا نور بخشي زمين را و به دست هر عاشقي شاخه معرفتي بدهي دست سرگردانان تپه جست وجو را بگيري از ميان امواج خروشان طوفان ضلالت عبورشان دهي.

آمدي تا مهرباني را تكرار باشي، علي ديگر باشي و ابوالحسن.

اي صاحب زيبايي ها !

آمدي تا با تو آينه اي شويم، شسته دل از غبارها.

آمدي قلب ها را دگرگون كني به اشارتي و روايتي.

تا سلسله الذهب شوند همه، طلايي شوند از تابش نور علوي ات، بر رداي روشن امامتت حلقه بزنند و در حصن حصين ولايتت آرام بگيرند.

مرا به افق هاي طلايي حضور بخوان روشنم كن

از انزواي اين همه تاريكي به تو پناه مي برم  اي هشتمين خورشيد!

از تشويش بِرَهانم.

باران كرامتت را بر من بگستران.

بر آستان حرم تو آهويي پريشانم كه كوچه به كوچه تو را جست وجو كرده است.

رازي ميان زمزمه هاي من با تو جاري ست؛ راز نهاني ام را بخوان....

روی گزینه مورد نظر کلیک کنید


    دانلود مولودی ، تواشیح ، مدح و سخنرانی میلاد امام رضا(ع)

 

متن ادبی ، مقاله و شعر پیرامون میلاد  امام رضا(ع)

 

متن اشعار سلام و صلوات ویژه میلاد امام رضا(ع)

 

سوالات ویژه مسابقات جشن میلاد امام رضا(ع)

 

پوستر ، تراکت ویژه میلاد امام رضا(ع)

 

برنامه های پیشنهادی ویژه میلاد امام رضا(ع)